Ran To Lilachham

નદીની બેચેની સાગરમાં વિલીન થયા વગર મટતી નથી.

પાણીનું ટીપું સાગરના અસ્તિત્વથી ગમે તેટલું અપરિચિત હોય પરંતુ એ સાગરમય ન બને ત્યાં સુધી અપર્યાપ્તતા અનુભવે છે.

ઘોર અંધકારમાં સળગતો દીવો સૂર્યથી કરોડો જોજન દૂર હોય તેથી શું!

એ દીવાનું અજવાળું પણ એ સૂરજનું જ ફરજંદ છે અને સૂરજમાં સમાઈ જવાની ઝંખના હોવાથી જ એની શગ ઊંચે તાકે છે.

રોજરોજ પજવતી નાનીનાની બેચેની આખરે એક મોટી બેચેનીને કારણે જ જન્મે છે.

આપણું અસ્તિત્વ ક્યાંય ઓગળી જવા, ક્યાંય મટી જવા ઝંખે છે.

આપણી બેચેનીનાં મૂળ ખૂબ ઊંડાં છે; આપણા અસ્તિત્વની ઊંચાઈ જેટલાં જ!