Samakalin Bhartiya Kavita

देक्खउ सुणउ पईसउ साद्दउ। जिध्धउ भमउ बईसउ उठ्ठउ॥
आलमाल बवहारे बोल्लउ। मण च्छुडु एकाअरे म्म चलउ॥

चित्ताचित्त वि परिहरउ। तिमि अच्छउ जिमि बाल॥
गुरु-वयणे दृढ मति करु। होअइ सहज उल्लाल॥
सरहपा।
આઠમી સદીના કાનફટા જોગી, સહજપંથી સિદ્ધ, નાલંદા વિશ્વવિદ્યાલયના એક આચાર્ય, પૂર્વ ભારતના આદિવાસીઓ સાથે જઈને, શ્રમજીવી બની રહેનાર.
એમની આ પંક્તિઓનું સવિનય, આ પુસ્તકના વાચન સંદર્ભે રૂપાંતરઃ
આ પુસ્તકના મુક્તિપ્રદ વિસ્તારમાં, પ્રિય વાચક, —

દેખો, સુણો, પ્રવેશો, સૂંઘો મનમુદ ભમો, બિરાજો, ઊઠો;
શોભિત કવિત સહ રીતે બોલો; મન વિણ નવ એકે ડગ ચાલો.

ચિત્ત અચિત્ત બન્ને પરહરો, એમ જીવો જ્યમ બાળ;
કાવ્ય-વચને દૃઢ મતિ કરો, થશે સહજ ઉલ્લાલ!
(અનુ. સિ.)